” Een barbecue ? ”
Met dat voorstel waren we altijd overtuigd van elkaars enthousiasme.
Een vuurtje, vlees en verhalen.
Maar we wilden nu het vlees eens halen bij een slager en niet bij de supermarkt.
Ik weet niet meer of het vlees daar ons niet aanstond of dat onze keuze er niet bijlag.
Maar: ” Op naar de slager!”
We hadden een boekje met Griekse woorden en zinnen, maar onze verbale pogingen om carbonades los te krijgen liepen op niets uit.
Totdat de slager in een moment van Griekse verlichting ons toevoegde : ” MOOEEEUE! “En ik deed ” GROINK!
Zo kwamen wij aan varkenscarbonades, en we hebben er nog jaren om gelachen.